رفتار شناسی دولت انگلستان در قبال انقلاب اسلامی ایران؛(۱۳۵۹-۱۳۵۷)

انگلستان یکی از دولت های ذی نفوذ و با سابقه در تاریخ معاصر ایران به شمار می رود که در قرون 19 و 20 میلادی در دوران قاجاریه و پهلوی همواره کوشیده است تا بر جریان تحولات داخلی ایران در جهت حفظ و توسعه منافع ملی خود تأثیرگذار باشد. انقلاب اسلامی مردم ایران در سال 1357 و شکل گیری جمهوری اسلامی از مهم ترین تحولات قرن بیستم بود که منافع ملی دولت انگلستان را تحت الشعاع قرار داده و نحوه فعالیت این کنشگر نظام بین­الملل را در منطقه خاورمیانه به چالش کشید. نوشتار حاضر درصدد بررسی و تحلیل رفتار دولت انگلیس در جریان تحولات انقلاب اسلامی در سال های 1359-1357 است. هدف مقاله، نشان دادن سیاست ها، مواضع و رفتار این دولت اروپایی در قبال انقلاب اسلامی به عنوان یک حرکت «مردم سالارانه دینی» در ایران است. در این مقاله تلاش می شود تا به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که: «دولت انگلیس در قبال نهضت اسلامی مردم ایران بر مبنای چه منافع، اهداف و سیاست هایی رفتار نمود؟» با توجه به این مساله، پرسش فرعی دیگری مطرح می شود. «دولت انگلیس برای تأمین این منافع چه اقدامات و مواضعی را پیش گرفت؟» برای پاسخ به این پرسش ها، سیاست ها و اقدامات انگلیس مبتنی بر سیاست های اعلامی و اعمالی این کشور در مواجهه با انقلاب اسلامی به تفکیک تبیین و سپس تحلیل شده است.